Whale watching

De ochtend begon geweldig. Helder fris weer. Mooi uitzicht over de fjord dus leek de ultieme dag om walvissen te kijken. We hadden alle tijd in de ochtend omdat de tocht pas om 14.30 uur plaats zou vinden.

Heerlijk zitten genieten op het terras aan het water om vervolgens rond 13.00 uur naar Husavik te gaan. Daar in de haven een lekkere lunch en dan op weg naar de houten schoener (tweemaster).

Klokslag 14.15 aan boord. Daar werd door de bemanning gewaarschuwd dat het erg koud zou gaan worden de komende 4 uur. Dus wij zaten goed in ons motorpak.

Als eerste voer het schip naar het papagaaiduiker eiland. En ja we zagen ze rond ons fladderen en in het water drijven. Deze gekke eenden zijn zo snel dat een normale foto niet te maken is. Duidelijk niet afgericht om toeristen een plezier te doen. Maar! we hebben ze gezien en dat telt.

De boot tufte verder naar de open zee. Richting de poolcirkel waar wij tegenaan voeren. Ja het werd koud en tot overmaat van ramp kwamen de wolken ook omlaag tot vlak boven zee. Langzaam begon het te regenen. Dit zou het walviskijken in de weg staan. Bij mist en regen komen de walvissen niet snel naar boven.

Door de kapitein werd volgens ons een toneelstukje opgevoerd. Hij ging boven op de mast staan om de vissen te spotten. De gids vertelde ondertussen dat het vaak voorkwam dat er geen walvissen gezien worden. In onze ogen werd er dus een vertoning gegeven die het dure geld moest rechtvaardigen. Na twee uur zag Eef plots een vis. Een voor ons groot beest. Wij zagen het dier boven het water uitspringen en hoorden van de gids die plots naast ons stond dat het een, harbour porpoise, een bijzondere bruinvis was. Een klein soort, 1.80 meter. Hierna werd het stil. Niets te zien.

Dobberend op de noordelijke oceaan, geen land in zicht, doemde er plots een schip op. Ook een walvis-kijker. Even later nog een. Bleek dat de kapiteins elkaar hadden ingeseind dat hier ergens een walvis moest zwemmen.

Het werd stil op de boot. Iedereen gespannen over de eindeloze zee kijkend in het niets. Plots riep een bemanningslid "Whale at three o clock" en ja er glansde iets groots in het golvende water.

Van schrik konden wij het fototoestel niet pakken maar zagen de eerste walvis met rug en later staart boven water komen om daarna de diepte in te duiken. Ze bestaan dus echt. Even later kwam een tweede en derde reus te voorschijn. spuitend water uit de rug en klappend met  de staarten. Geweldig, wat een geweldige beesten. Toen weer even stil. Iedereen kijkend naar de kleinste glimp van een walvis.

Indrukwekkend kwam plots een enorme walvis uit het water, vlak naast de tegenover ons liggende boot, om met een sierlijke duik uit het water te komen en weer diep onder te gaan. Een beeld om nooit te vergeten.

Ondertussen was de tijd die gereserveerd was al lang om en verdwenen de walvissen voorgoed. Koud en voldaan trok de boot richting haven. We hadden ze gezien!!!!

Om de kou tegen te gaan trakteerde de kapitein op warme choco en stroh rum. Eef nam beide, Jur alleen de rum. Heerlijk.

Wat een prachtige dag.

Nul kilometer gereden en morgen op weg naar route F26, de zwaarste off-road route door de highlands.