Trans Mongolië, here we come.

Trans Mongolië, here we come.

Gepakt en  bezakt zaten we afwachting van de taxi voor de laatste keer in de hal van het hotel Budapest. Het mooie hotel gaan wij vandaag inruilen voor een oude treinwagon zonder enige luxe.

Dwars door het oude centrum bracht de taxi chauffeur ons, tegen een door het hotel geregelde, lage prijs naar het oude treinstation waar de Trans Mongolië expres stond te wachten.

Zoals alle stations die wij gezien hadden was het ook hier weer een behoorlijke drukte. Na alle veiligheids obstakels te hebben genomen kwamen wij in de grote wachtruimte van het station aan. Gezien de hoeveelheid mensen die hier konden wachten en het ontbreken van een 1e, 2e of derde klas wachtruimte, moest dit gebouw van binnen wel gerenoveerd zijn in het Sovjet tijdperk.

Opvallend was het geringe aantal Chinese reizigers. Die waren ditmaal op 1 hand te tellen. Ook de niet Russische mensen waren behoorlijk in de minderheid. Hele families met al hun hebben en houden stonden klaar om met de treinen te reizen.

En zoals later bleek ook met onze trein.

Zoals ieder echt belangrijk station had ook dit station in Moskou een enorme vleugel staan in de hal. Hier zat een oudere heer heerlijke muziek te spelen hetgeen een genot was om naar te luisteren en kijken. (Zie video)

Nadat het perron nummer op het bord verscheen stond bijna iedereen gelijk op en probeerde naar de trein te komen. Al met al verliep het gesmeerd.

Ons rijtuig nr 7 was er een van de 24.

Voor de deur van het rijtuig stond onze Provodka (persoonlijke assistente) klaar om de kaartjes te controleren. In vloeiend Russisch vertelde zij waarschijnlijk welke coupe wij hadden. Natuurlijk begrepen wij er geen hout van wat zij vertelde dus bleven dommig kijken.

Helaas een andere taal was zij niet machtig. Erger nog op de trein bleek later helemaal niemand te werken die ook maar een woord Engels, Duits of Frans sprak. Laat staan Nederlands wat wij vloeiend beheersen.

Met handen en voeten kwamen wij er achter dat wij vier plaatsen hadden gereserveerd in coupe 3. Die vier plaatsen waren nodig om geen andere mensen in de coupe te krijgen. Een beetje privacy zijn wij wel op gesteld helaas.

Eindelijk binnen in coupe 3. Rust.

Nou ja niet echt. Door het smalle gangpad kwam de rest van de Russische horde binnen . Mannen, vrouwen, kinderen en bergen bagage werden via het smalle pad de coupe’s ingesleept. Een geweldig spektakel van een klein half uur. Alles in de coupe en leeg was de gang weer.

Natuurlijk eerst op zoek naar dat wat wij echt nodig hebben. WC, douche, restauratie wagen en tv zaal, wat wij natuurlijk niet hadden verwacht. Inderdaad dus, alleen een wc en wasbakken waren aanwezig. Gelukkig in het rijtuig naast ons een karige restauratie wagon.

Na vertrek dus maar even iets te drinken halen. De dames achter de bar van het lege rijtuig keken mij vriendelijk. Nee hoor niet te verstaan. Dan maar aanwijzen. Een blikje bier ging makkelijk. Stond in enorme koelkasten klaar. Wodka zou ook gegaan zijn maar een Cola was niet aanwezig.

Met handen en voeten werden het uiteindelijk een biertje, bronwater en twee kleine zakjes Lays chips. Toch maar even mooi gescoord. Dit gaat een barre tocht worden.

De trein reed gestaag vanuit het centrum door de trieste buitenwijken van Moskou om na dik een uur de natuur in te rijden. Veel berkenbomen en gras. Trieste boerenhuisjes en auto’s die bij ons al jaren op de sloop staan. Hier rijden alle Lada’s dus nog.

Hoe verder we reden hoe minder er overbleef van de pracht en praal en luxe van Moskou. Ons beeld werd hier wel weer bijgesteld. De Moskovieten hebben het over het algemeen gelijk aan ons maar daarbuiten is het voor de mensen een stuk minder. Zelfs minder dan Hoenderloo.

Om de paar uur stopt de trein bij een stationnetje. Zo stopten wij ook bij een plaatsje waar de trein werd opgewacht door de plaatselijke bevolking. Voornamelijk vrouwen die met emmertjes en dozen stonden om ons hun groenten en huisgebakken etenswaar te verkopen.

Voor ons wat lastig. Koekjes waarvan je echt niet weet of verstaat wat er in zit is gedurende een vier dagen lange treinreis eng. De toiletten zijn namelijk beperkt. Maar ook aan rauwe uien en knoflook, hoe mooi ze er ook uit zagen, hebben wij niets. Helaas dus geen inkopen gedaan. Wel een bijzondere ervaring om mee te maken.

Rond een uur of vier kwam een geüniformeerde dame de coupe in. Hello was haar begroeting dus wij dachten, onze Provodka heeft een Engels sprekende collega geroepen. Mis, mis, mis. De dame kwam met een vertaal computer en liet ons lezen:” wilt u kip of varken eten” Nou dat werd dan maar kip. En weg was ze weer.

Klokslag vijf kwam de mevrouw van de restauratie wagon met een mandje rommel. Dit bleken bakjes met ons avond eten te zijn. Een klein contrast met de Steur van Pushkin.

Na openen troffen wij een broodje, salami, koekjes en een pepermuntje aan. Het andere doosje was warm. Dit moest de kip zijn. En ja, gekookte kip,  bouillon en pasta. Smullen.

Al met al was het goed te eten en het vulde zullen we maar zeggen. (Zie video)

Opmaken voor de nacht. Eerst naar toilet. Eveline verliet het toilet en de Provodka ging er in. Opeens hoorden wij haar luidkeels in het Russisch schreeuwen.

Maar niemand in het rijtuig reageerde. Niet veel later kwam zij briesend de coupe in met een vertaal computer in de hand. Daar stond keurig geschreven :” geen wc papier in het toilet”. Ohoh dat had Eveline nu juist wel gedaan waardoor zij zo boos was geworden.

Maar waar laten we het dan? In een bakje ja.

Weer wat geleerd van de Russische gewoonten.

Op naar de nacht. De bedden waren schoon, smal en kneppel hard. Maar uiteindelijk door het monotone geluid van een rijdende trein vielen wij heerlijk in slaap.