dag Rusland hallo Mongolië

De wekker ging vroeg af. Wat zeg ik alle drie de wekkers gingen vroeg af. Om ons niet te verslapen hebben wij drie wekkers gezet. Stel je voor dat je de trein naar Mongolië mist.

Na het ontbijt weer in een vrienden taxi op weg naar het treinstation. Voor de hoofdingang stonden alle behulpzame Russen al klaar om voor een paar roebels je tas te mogen tillen. Maar daar maken wij standaard geen gebruik van. Dus tussen de mannekes door de hal in. Nee, het perron stond nog niet vermeld op het vertrekbord. Wachten en kijken dan maar. Langzaam stroomde het vol met toeristen, met rugzak en koffers. Een aantal hadden wij al eerder op onze route ontmoet en gingen dezelfde kant op.

10 minuten voor vertrek zagen wij dat wij ons konden melden op perron 1. Daar stond een lange, oude, groene trein met 11 wagons.

Wij zaten in 11 dus hadden nog 10 te gaan.

Bij de ingang stonden twee dames van Mongoolse afkomst die onze hostes waren voor de komende reis van Irkutsk naar Ulaan Bataar (hoofdstad van Mongolië)

De trein was van een iets ander niveau dan met welke wij waren aangekomen enkele dagen geleden. Zeg maar veel minder niveau. Dit werd dus het voorproefje op de komende rondreis door Mongolië in de Ger tenten bij de bevolking.

Het eerste deel van de treinreis ging nu door dichte bossen. Het gebied was heuvel/bergachtig. Na 2 uur kwam het Baikal meer tevoorschijn tussen de bomen. Het enorme meer lag er jammer genoeg mistig en somber bij. De lange trein volgde de oever van het Baikal voor een dikke 2,5 uur. Leuk om de trein pal langs het meer te zien rijden.

Bij Babushkin, zo’n 5470 kilometer vanaf Moskou verliet het spoor definitief het Baikal en reed de bergen binnen op weg naar Ulan-Ude en de grens van Rusland en Mongolië.

Het landschap werd steeds mooier. Geen stadjes meer doch slechts houten huisjes. Opvallend ook dat er, hoe verder wij door het dal en langs de rivier reden, geen bomen meer stonden. De wegen veranderden van asfalt in rood zand. Een beetje het gevoel dat dit het einde van het beschaafde Rusland was. Ondertussen rijden wij op een grote hoogte boven onze zeespiegel.

De locomotief die tot nu toe op electra had gereden is in Ulan-Ude vervangen door een diesel loc. Zwarte rookpluimen trokken aan het raam voorbij en ook enigszins door de coupe’s. Ramen dus snel dicht.

Wolken hingen laag over de bergen en de temaratuur daalde  24 graden bij het Baikal tot zo’n 13 graden. En, we gingen nog steeds omhoog. Mongolië ligt gemiddeld 1570 meter boven de zeespiegel en is 1 van de hoogst gelegen landen.

Omstreeks 20.00 uur arriveerden wij bij de grens met Mongolië. Op een afgesloten station kwam de trein tot stilstand. Niemand wist eigenlijk wat er nu ging gebeuren dus stapten we met de hele club uit de trein. Dat was voor korte duur. We werden de trein ingestuurd omdat de paspoort controle van Rusland ging plaats vinden.

Met een hoop geüniformeerd personeel werd de trein bezocht. Alle paspoorten werden uitvoerig aan controle onderworpen . Ook alle coupé’s werden met de hand en cocker spaniel doorzocht. Het kon even duren. Dit was nog maar om Rusland uit te gaan. De trein kwam weer in beweging. Direct hierop kwam een dame de coupe in en wilde geld wisselen. Na een aantal keren de wisselkoersen te hebben gecontroleerd bleek dit een voordelige manier te zijn om de laatste paar overgebleven roebels om te zetten in Mongools geld.

Twintig minuten rijden en de controle om Mongolië binnen te komen ging van start.

Een aantal vriendelijke Mongolen controleerden de paspoorten en gaven ons een aantal briefjes om in te vullen. Wat een bureaucratie voor een land dat afhankelijk is van toeristen. 

Om er vaart in te zetten ging de douane het maar voor zeggen wat wij moesten invullen. Nog lachwekkender dus. Hij gaf zelfs aan dat bij het adres van het hotel alleen HOTEL voldeed.

Na hem nog een briefje. Invullen en vol stempels retour. Verder verliep alles soepel maar niet echt snel. Al met al duurde de grens overgang dus 5 uren.

Bij het wegrijden, om 0.30 uur, was het tijd om te slapen. Morgen vroeg komen wij aan in Ulan Bataar.

Keurig werden wij weer opgehaald bij het station en naar het hotel gebracht. Eerst maar even bijslapen. Vandaag rustige dag gehad. Naar het centrum van Ulan Bataar. Daar hebben wij het nationaal historisch museum van Mongolië bezocht.

Dit is voorlopig het laatste blog. De komende 8 dagen gaan wij het binnenland van Mongolië in. Geen internet, telefoon normale toilet of douche. Back to basic, waar wij eigenlijk voor kwamen.

De reactie die jullie op ons blog hebben gegeven vonden wij leuk om te lezen. Tot over 8 dagen