Chinggis Khan

Het kan toch niet zo zijn dat wij half Mongolië hebben doorkruist en nog niet het grootse boedha beeld en grootste standbeeld van Chinggis Khan hebben gezien.

Dat was dus de reden dat wij vandaag een tour naar beiden hadden geboekt via onze Mongoolse reisagent.

Na een heerlijk nacht, lekkere douche en een toilet met stromend water worden wij vroeg opgehaald door een nieuwe chauffeur.

De jongeman bracht ons mooi op tijd bij het klooster van de grootste Boedha in Ulaan Bataar. Wij wilden namelijk de ochtend ceremonie en dienst meemaken.

Wachtend tot de deur van de tempel openging zaten wij tussen rood geklede monniken in te wachten. Achter deze bonte stoet aanlopend kwamen wij in het heilige deel waar de dienst plaats ging vinden.

Zittend op een houten bankje aan de rand van de tempel sloegen wij de monniken gade. Al mompelend deden zij langdurig het gebed.

Een bijzondere gebeurtenis om mee te maken.

Na de dienst brachten wij het 26meter hoge Boedha standbeeld een bezoekje. Imposant stond dit midden in een tempel die om het beeld heen gebouwd is.

Nu werd het tijd om de reis voort te zetten naar het zilveren standbeeld van Chinggis Khan dat zo’n 70 kilometer buiten de stad lag. Dus een uurtje rijden zou je zeggen. Maar niet op zaterdag als iedereen zich per auto gaat verplaatsen. Na een dik uur kwamen wij aan bij het enorme standbeeld waar Chinggis op zijn paard neergezet was. Dit beeld was enige jaren geleden door een steenrijke Mongoolse handelaar neergezet om Chinggis te eren. Totaal geen geschiedenis dus. Een toeristisch trekpleister ja. Maar eerlijk is eerlijk, het is een geweldig standbeeld. Het maakt enorm indruk, vooral als je vanuit de kop van het paard naar beneden en naar Chinggis kijkt.

Toch blij dit alsnog gedaan te hebben. De terugweg verliep even druk als heen maar dit zou onze laatste dag in een auto zijn in Mongolië.

Terug in Ulaan Bataar nog even lekker gewinkeld in kleine shopjes achteraf en een terrasje gepikt. Ook dit is lekker vakantie.

Morgen vroeg op de trein naar Beijing, maar eerste nog een heerlijke luxe nacht in het hotel.

Kort samengevat kun je zeggen dat het overnachten en leven in de Ger’s luxe lijkt maar dat dit het zeker niet is. Grootste Probleem is hierbij dat er geen water en electra zijn, Waardoor toiletten geen spoelwater hebben zodat de ontlasting voor dagen in de pot blijft hangen. Anderzijds is er vaak een gat in de grond met planken om op te staan die doordrenkt zijn met urine, zodat je bang bent er door te zakken en in het gat te vallen.

Ook de voor de toeristen aangelegde douches en wasbakken hebben geen stromend water en zijn dus totaal nutteloos.

Het beetje electra dat er was werd opgewekt door een kleine aggregaat die maar een uurtje per dag aan stond.

Dat de mensen in dit binnenland dus in onze ogen vies zijn is niet zo vreemd. Zelf hebben zij hier geen enkele moeite mee.

Maar ondanks dit alles kunnen zouden we kort kunnen samenvatten: 

“Mongolië was een geweldige ervaring die we niet hadden willen missen”.