Terug in Ulaan Bataar

De laatste kilometers door het binnenland op weg naar Ulan Bataar waren aan de beurt.

Na een uurtje door het zand te hebben geploegd kwam weer voor het eerst een asfalt weg tevoorschijn. Even later ook een weg wijzer bord dat aangaf dat wij 345 kilometer te gaan hadden naar Ulan Bataar.

De reis verliep rustig en voorspoedig. Het werd met het uur drukker en langzaam kwamen er steeds meer dorpjes voorbij.

In tegenstelling tot onze asfaltwegen kun je in Mongolië niet harder dan zo’n 70 km/u rijden omdat er zoveel gaten in de weg zitten.

Wij waren al blij dat we niet meer volledig door elkaar geschud werden.

Rond 14.30 uur bereikten wij de stad Ulaan Bataar. Eindpunt voor vandaag. De enorme verkeerschaos donderde over ons heen maar Prem bracht ons zonder problemen keurig bij het hotel. Maar voor daar aan te komen bracht hij ons naar een Kahsmir groothandel. Eveline had hem gevraagd of hij een winkeltje met Kahsmir artikelen wist omdat Kahsmir een van grootse export producten van Mongolië is. Heerlijk rondgesnuffeld daar. Tot slot Hebben wij in het restaurant hartelijk afscheid van hem genomen.

We hebben met Prem een geweldige week achter de rug. Van hem hebben wij veel geleerd en zeker veel gelachen. Het was een geweldige chauffeur, zeker in het binnenland.

Nadat wij ons hadden ingecheckt zijn wij naar het enige wijnhuis van Ulan Bataar en omstreken gegaan om de week af te sluiten met een heerlijke fles Franse wijn en een Italiaanse pizza met zoals de eigenaar zei: allemaal import producten gebruikt. Geen schaap, geit en kameel.

Het was weer even heerlijk bijkomen van de ervaringen die wij hebben opgedaan. Op naar de volgende avonturen.