Ongiin & Hoshuu

De dagen schieten voorbij. We zijn al over de helft. 

De afgelopen dagen hebben wij een kijkje gekregen in het Mongoolse nomaden bestaan.

Opvallend en treurig is het hoe vies en smerig deze arme mensen leven. In een magnifiek landschap.

Ondertussen lijkt alles vies te zijn. Van slapen, toiletteren en eten klaarmaken. Nu is dan ook de tijd aangebroken dat alles wat wij aan de bovenkant er in stoppen er regelrecht aan de onderkant uit komt. Alle twee aan de pillen dus. Maar goed, we gaan (moeten) door.

Bij het ontbijt dat wij niet namen was Prem erg nerveus. Onze route zou vandaag een rivier kruisen die nogal hoog stond door de regen. Prem had gisteravond gehoord dat er al een toeristen auto vast was komen te staan in de rivier en er niet meer uit kon.

Een half uur na vertrek troffen wij een tiental busjes en auto’s aan die voor een wild stromende rivier stonden. Op de route in de rivier zagen wij een auto bijna geheel onder water staan. Onze Prem rede snel de busjes voorbij en stuurde zijn Land Cruiser behendig de rivier in. Af en toe bleef hij even steken maar hij kwam droog aan de overkant. Hulde voor  onze Prem.

Natuurlijk wilden wij zien hoe de rest over zou komen. Foto en film momentje dus. (Zie vooral de video’s)

Lekker droog aan de overkant zagen wij het ene na het andere voertuig stranden. Een Russisch busje sloeg in de rivier af en wilde niet meer aan. Oeps probleem. In record tijd kwamen overal touwen vandaan en werd geprobeerd het busje dat 5000 kilo weegt weg te trekken uit het stromende water.

Na enige pogingingen lukte dit. Direct hierna liep het volgende Russische busje vast. Deze  voertuigen hebben geen snorkel waardoor de luchtfilter volloopt.

Na genoeg leed gezien te hebben op weg naar, jaja, de lunch.

Ook dit keer stopte Prem in een mini dorp waar 1 smerig restaurantje was. Eveline werd al gek van de lucht en ik probeerde de dumplings. Die smaakten best zonder vlees.

Het vieze dorp verlatend, waar een varken midden op het plein in een plas lag, gingen wij op weg naar het laatste hoogtepunt van vandaag. Een boedistische ruïne. Dit klooster was ten tijde van Stalin volledig vernield en wordt nu weer opgebouwd. Om eerlijk te zijn niet zoveel aan. Maar de omgeving was wel weer de moeite waard. Voor het eerst eeuwen oude bomen en een stromende rivier .

Onze nieuwe Ger stond hier tegenaan. Daardoor kregen wij vanaf het terras aan de rivier een heerlijk uitzicht deze avond.

En!!! Iets zachtere bedden, een toilet en druppelende douche.

Goede nacht.