Dag Lystvyanka

Dag Lystvyanka.

De laatste dag aan het Baikal meer. Maar voor we naar Irkutsk vertrekken wilden we toch nog even met een stoeltjeslift omhoog om daarna te voet naar beneden te komen.

Het liftje, dat eigenlijk een skilift was, ging met een snelheid naar boven gelijk aan de wandelaars die omhoog liepen. Alleen waren wij niet moe boven.

Vanaf de top van de berg liep een mooi wandelpad naar beneden. Hier en daar enorme uitzichten over het Bailkal meer. Nog redelijk boven aan beklommen wij de Chersky Rock. Een rotspunt met heerlijk uitzicht.

Tegen de middag arriveerden wij weer bij het hotel en onze rugzakken. Even taxi laten bellen en een half uurtje later zaten wij in de taxi. Nou ja niet echt een taxi. Zoals in Rusland normaal wordt een plaatselijke vriend of vriendin gebeld en die gaat dan met zijn eigen auto een ritje maken en jou wegbrengen. Op de terug weg nemen ze dan weer spulletjes mee voor de rest van de familie.

Zo deed onze taxi chauffeur de achterbak open om de tassen er in te doen en de walm van vers gerookte vis kwam ons al tegemoet. Hij had ook maar even een kistje vis om mee terug te nemen gehaald. Maar voordeel is dat je keurig gebracht of gehaald wordt voor een afgesproken laag bedrag.

Onze chauffeur van deze dag was een Chinees uitziende jongeman van 29. Na een minuut of 5 zagen wij hem driftig op zijn telefoon duwen. Het bleek een vraag. “How are you”. Na een kort antwoord wederom het toestelletje in de hand en druk toetsen. In rap tempo lanceerde de jongen de vragen in gebrekkig Engels op ons af. Het bleek dat hij de telefoon als vertaal computer gebruikte.

Na enige tijd heden wij toch een geanimeerd gesprek met hem en wisten zijn hele leventje. Ouders gescheiden, ruzie met z’n baas, vriendin bij de politie maar woont op 150 km afstand en het feit dat hij graag wilde gaan studeren.

Plots duwde hij de telefoon naar ons toe. Een foto van 10 jongens in judo pak stonden trots op de plaat. “Raad eens wie ik ben”. Niet echt moeilijk. 1 jongen had een Chinees uiterlijk. De rest een vierkant hoofd en blanke huid. Dus we hadden het in een keer goed.

Ja dat ben ik riep hij. Ik zat in het nationaal judo team van Rusland tot mijn schouder volledig vernield is en ik niet kon.

De route van een uur verliep op deze wijze snel en Irkutsk werd al binnen gereden. Uit het niets vroeg de jongen of wij zijn huis wilden zien maar daar hadden we helaas geen tijd voor.

Aangekomen bij het hotel namen wij hartelijk afscheid van de jongen en wensten hem veel succes voor de toekomst.

Grappig hoe je tijdens zo’n ritje een kijkje in het leven van zo’n jongeman krijgt. Het viel ons al eerder op hoe vrolijk en veerkrachtig de jeugd hier in Rusland is. 

De hotelkamer in Irkustk was in alles het tegenovergestelde van die in Listvyanka. Deze kamer was enorm groot en luxe. Een badkamer zo groot als de hele hotelkamer hiervoor. Wat een heerlijkheid weer even.

Op verkenning door Irkutsk merkten wij dat dit niet echt een heel bijzondere stad is. De hoogtepunten, de mooie synagoge een kerkje, kerkje, gouden torentje en standbeeld, waren snel gevonden en natuurlijk vastgelegd. Door de straten schalde vanuit openbare luidsprekers de gehele route Wals muziek, alsof Rieu aanwezig was.

Na Moskou niet echt schokkend. Maar die vergelijking mag je ook eigenlijk niet maken.