De Chinese Muur

Hoogtepunt van ons bezoek aan China moest toch zeker wel de Chinese muur zijn. Daarom hadde wij in Nederland door onze reisagent een dagtocht laten boeken. Om een mooie wandeling te kunnen maken zonder al te veel toeristen hadden wij besloten om dit te doen ver buiten Beijing en wel bij Jinshanling op zo’n 125 km afstand.

Klokslag 07.00 uur stond onze gids, Rose, ons op te wachten in de hal. Buiten stond een keurige grote auto, met airco, al klaar.

De rit van 125 km duurde een dikke twee uur. Alleen al om uit het oude centrum weg te komen waren wij al een uur bezig. 

Het landschap om Beijing bestaat verders uit hoge groene bergen. Maar omdat het prachtig weer was hing er overal damp omheen . Mooi heldere uitzichten zaten er dus niet in.

Aangekomen bij Jinshanling merkten wij dat het inderdaad rustig was. Op de parkeerplaats bijna niemand en even later in het kabelbaantje, dat ons richting muur bracht, ook niet veel volk.

Het kabelbaantje overbracht een afstand van ongeveer 1000 meter maar doet daar dan wel een dik half uur over. Even warm worden dus in een afgesloten bakje met wat gaatjes waar lucht door kan. Onze gids hield het boven voor gezien. Zij had ons gebracht waar we wilden zijn dus ging boven op een stoel zitten en wenste ons veel plezier. Later snapten wij waarom. Het was nogal zwaar de wandeling.

Eenmaal boven was het heerlijk. Zon, wind en geweldige uitzichten over een groot deel van de “ Great Wall”. Wat een meesterstuk zeg. Wetend dat honderden jaren geleden mensen deze 6350 km lange muur met de hand in 150 jaar tijd gebouwd hadden.

Klimmend over de muur, die gewoon recht tegen bergen was aangelegd, liepen wij van het ene naar het andere prachtige uitzicht. En inderdaad met heel weinig toeristen. Het lukte dus gewoon om foto's te maken zonder mensen er op.

Na een aantal uren de muur beklommen en gedaald te hebben besloten wij niet de kabelbaan maar wandelend terug te gaan. Over een mooi aangelegd pad wandelden wij de muur en berg af.

Beneden aangekomen bleek onze gids nog boven te zitten. Omdat onze gsm’s het hier niet doen zat er niets anders op om weer met het trage baantje omhoog te gaan en haar op te halen. Boven aangekomen zat zij na al die uren, nog steeds rustig op het stoeltje.

Verbaasd keek ze mij dan ook aan toen ik uit het bakje stapte en zei: “ zullen we?”.  En ik stapte het bakje naar beden weer in. Onderweg legde ik uit dat wij al naar beneden waren gewandeld. Beneden aangekomen liepen wij richting onze chauffeur. Heerlijk de koele auto.

Na de forse wandeling in de warmte en de rustige terugtocht in de auto deed ons lekker wegdommelen.

Rond 17.00 uurstonden wij weer voor ons hotel. Weer een schat aan rijkdom op ons netvlies rijker.

Na een lekker biertje en wijntje te hebben genomen gingen wij dit maal voor de uitgebreide Peking Duck maaltijd. En uitgebreid was hij. Drie soorten Peking eend en diverse sausjes en gerechtjes vielen goed in de smaak. Stom alleen dat ik geen fototoestel mee had om de vrolijke eendschaaltjes vast te leggen.

Morgen de laatste dag Beijing.