Baikal meer 29 en 30 juli

Even voor de geplande tijd arriveerde de trein op het station van Irkutsk. Tassen waren aangepakt dus snel naar buiten.

Op het perron, recht voor ons deurtje, stond een keurige dame met een bordje met onze namen er op.

Even knikken en ja hoor het we gingen op weg naar de taxi. Op de parkeerplaats stond een prachtige  Chevrolet Captiva. Tassen er in en rijden maar. 80 kilometer op weg naar het dorp aan het Baikal meer waar ons hotel stond.

Gelukkig hield de dame van gasgeven. Met een rotgang de stad uit en de bossen door naar Listvyanka . Het was zondag en mooi weer. Dan gaan veel Russen uit de stad naar het meer. Dus eenmaal op de weg rond het meer werd het druk. Maar toch snel bij het hotel.

Na te hebben ingecheckt zijn wij de boulevard over gegaan. Een soort Cannes zo druk met vrolijke Russen. Het meer van dik 600 kilometer lang en 80 kilometer breed zag er prachtig uit. Oude passagiersbootjes en moderne speedboten losten elkaar af. De rijbaan stond gegeven moment geheelvast maar men stapte uit en ging naar zee.

Halverwege kwamen wij een aantal marktjes  tegen waar de bevolking hun zelf gerookte visproducten aan de man wilde brengen. De Russen maakten hier behoorlijk gebruik van. Alles rook naar gerookte vis.

Vreemd genoeg was er op de terrasjes plek zat. Geen Chinezen hier maar Russen en soms een Nederlander die net als wij via de Trans Siberië expres even hier terecht was gekomen. Hier hebben wij ons te goed gedaan met Amstel bier op een tafeltje met grachten design een portie smakelijk gerookte vis uit het meer. Al met al een heerlijke middag aan zee dus. Zeker na de vier dagen binnen in de trein. 

Volgende morgen, 30juli, stond in het teken van de boottocht over het Baikal meer. Om 09.30 uur stond de chauffeur al te wachten om ons naar de pier te brengen waar wij in de boot zouden stappen. Deze tocht zou, zo hadden in Nederland besproken, een uurtje duren in de richting van Irkutsk.

Tot onze grote verassing ging het voertuig niet naar rechts, Irkutsk, maar naar links, het dorp. Na 4 minuten stopte de chauffeur en riep vrolijk “ we zijn er”.

Iets klopte er niet. Dit was geen uur rijden en geen Irkutsk. Wel een pier en bootjes.

Door de chauffeur werden wij bij een goed Engels sprekende bootjongen gebracht. Deze las nog maar eens onze voor en achternamen op uit de computer en vertelde dat wij inderdaad bij hem een tocht over het meer gingen maken. Alleen wel een hele andere dan de tocht die we besproken hadden in Nederland.

Dit werd een pat stelling. Naar Irkutsk kwamen wij niet en nu de keus, deze boottocht of niets en later in Nederland maar weer reclameren.

Wij kozen voor het eerste. Maar in plaats van een plof plof boot werden wij nu samen met een Duits echtpaar met kind van 10 en een Engels sprekende gids op een Speedboot gezet. Helaas sprak het gids meisje geen Engels, maar was wel lief.

Verder was de route wel een beetje gelijk als wij geboekt hadden.

Aangezien het vroeg was en afgelopen nacht behoorlijk slecht weer was geweest stonden er behoorlijke golven op het meer. Eenmaal uit de haven klapte het broodje er lustig op los. Eigenlijk: een verschrikkelijke herrie van de motor en klappen dat je gebit bijna los kwam te zitten.

Dit kon nooit goed gaan. En ja hoor. Weer gelijk. Het ging niet goed. Vanuit volle snelheid klapte de boot volledig stil. Motor uit en dobberen van je wenlste. De Duitse vrouw werd lijkbleek en de angst was van haar af te lezen. vader en zoon vonden het prachtig dat de bootjongen het achter Luik opende er in door, iets rommelde en weer tevoorschijn kwam.

Na starten en duimen. Ja de motor sloeg aan. Nu dachten wij dat hij wel wat rustiger aan zou doen maar het was een Rus hè. Nee vol gas en bonken maar weer. Helaas niet voor lang. Met een klap sloeg de boel weer uit.

Dit was de reden dat de Duitse het niet meer had. In blinde paniek greep zij het joch vast en riep:”ik wil er af. Naar de kant”.

Wederom dook de bootjongen onder het Luik. Nu gewapend met een hele gereedschapskoffer. Zich totaal niets aantrekkend van de hysterische vrouw en kind. Hij ging sleutelen op de woelige golven. Wel een kunstje. Starten, varen, maar even later weer alles dood en weer onder het Luik, maar nu langer.

Na een tijdje dook hij weer uit het luik en startte. Ja weer leven in de bak. En ja weer vol gas. Nu bleef het schuitje het een tijdje doen en kwamen wij uiteindelijk veel te laat bij een dorpje waar de Russische lunch stond te wachten.

Dit dorpje bestond uit een paar huisjes, klein haventje en een spoor stationnetje van een toeristen treintje dat 1xper dag langs komt.

Eenmaal aan wal brachten oude Russische vrouwtjes de lunch. Een soepje, salade en macaroni. Behalve de sla was de rest van onbestendige aard maar wel te eten.

Direct na het eten stond het Duitse stel op en deelde mede dat zij voor geen goud meer op het bootje zouden stappen. Zij namen de trein wel en gingen demonstratief op het stationnetje staan.

Op de vraag van de Russen of zij dachten dat er nog wel een trein zou komen antwoordde zei:” maakt niet uit. Ik blijf hier”. 

Weet wel dat er geen auto kan komen dachten wij nog.

Ook na aandringen bleven zij op de trein wachten. Wij stapten maar weer in het bootje dat ons veilig terug bracht naar de thuishaven.

Al met al een bijzondere ervaring. 

“Een groen briefje aan de hotel deur”

Eenmaal bij het hotel kregen wij via de reisagent in Rusland te horen dat er inderdaad iets verkeerd gegaan was met onze boottocht. Het schip waar wij mee zouden gaan was de afgelopen tijd in brand gegaan en kon niet meer varen. Zodoende hadden zij ons ondergebracht bij een andere bootmaatschappij. De kosten zouden gecompenseerd worden beloofden zij.

Helaas was communicatie hen totaal vreemd en dachten wij weer :”Rare jongens die Russen”.

Of de Duitsers met het joch ooit nog in ons dorp terug zijn gekomen zal voor ons altijd een raadsel blijven. Wij namen aan de boulevard heerlijk een terrasje en genoten van het uitzicht richting Mongolië. Door het mooie weer deed dit niet onder aan het Garda meer met zon.

De avond hebben wij afgesloten met een heerlijke grilmaaltijd.

Morgen naar Het laatste hotel in Rusland te Irkutsk om woensdag op de trein te stappen naar Mongolië.